ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ، ﮐﻪ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﺸﯿﺪﯼ ﻭ ﻧﻔﻬﻤــــﯿﺪ ، ﺗﺎ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ! ﮔﺎﻫﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺻﺒـــﺮ ﮐﺮﺩ ... ﺑﺎﯾﺪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ، ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎﻧﺪﯼ ، ﺭﻓﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﯼ ! ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮ ﺳﺮﮐﺎﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ، ﺑﺮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯿﺪﻫﯽ ، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻨﺖ ﮔﺬﺍﺷﺖ ... ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﮐﻢ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻧﺪﺍﻧﻨــــﺪ ...
اينجا دختر كه باشي با باور هايت بازي ميشود... سر به زير و معصوم باشي تو را متهم ميكنند به دهاتي بودن... مدرن و امروزي باشي محكوم ميشوي به بي خانواده بودن... اينجا دختر كه باشي وقتي هيچ توجهي به پسر نكني ميگويند بد شكست خورده... وقتي براي حرف پسر تره خرد كني ميگويند كارش همين است... اينجا دختر كه باشي هوا تاريك نشده بايد خانه باشي... پسر نيستي كه نيمه شب هم بيايي بگويند مرد شده دنبال نان حلال است... اينجا دختر كه باشي بخواهي با دليل و منطق حرف بزني ميگويند بس است ديگر... قديم از ديوار صدا در مي امد از دختر نه اخرالزمان شده... پسر نيستي كه بگويند ميتواند گليمش را از اب بكشد... اينجا دختر كه باشي نهايت تفريحات سالم ات رفتن به سينماست با دوست قديمي.. پسر نيستي كه اخر هفته هوس شمال به سرت بزند... اينجا دختر كه باشي با باور هايت بازي ميشود باور كن
حكـــــــــــــــــــــايت من…
حكايت كسي بود كه عاشق دريا بود اما قايقـــــــــــــــــــــي نداشت…
دلباخته سفر بود اما همسفـــــــــــــــــــــر نداشت…
حكايت كسي بود كه زجر كشيد اما ضجـــــــــــــــــــــه نزد…
زخم داشت اما نناليـــــــــــــــــــــد…
گريه كرد اما اشك نريخـــــــــــــــــت…
حكايت من حكايت كسي بود كـــــــــــــــــــــه…
پر از فرياد بود اما سكوت كرد تا همه ي صداها را بشنـــــــــــــــــــــود…
مـــــــــرا بـــــي خــــيـــــال عـــــــالـــــــم كـــــــــردخــــــيــــــال تــــــــو